روپوش پرستاری

ویژگی روپوش های پزشکی و پرستاری با معرفی انواع آن

روپوش های پزشکی و پرستاری در واقع توسط هیچ فردی اختراع نشده اند، بلکه به آرامی به اسکراب هایی تبدیل شده اند که امروزه می شناسیم.
اولین لباس های پرستاری توسط مادر پرستاری مدرن، فلورانس نایتینگل ساخته شد. در طول جنگ کریمه در دهه 1850، نایتینگل دیدگاه خود را در مورد اینکه لباس پرستار چگونه باید باشد، محقق کرد. او معتقد بود پرستاران باید یونیفرمی بپوشند که به آنها کمک کند احترامی را که شایسته آنهاست به دست آورند و همچنین از آنها در برابر بیماری محافظت کند. در آن زمان لباس یکنواخت آنها یک لباس آستین بلند تیره بود که با یک پیش بند پوشانده شده بود و کلاه پرستاری روی آن قرار داشت.
در اوایل دهه 1900، یونیفرم های تیره رنگ به آرامی جای خود را به تمام سفید دادند که بیشتر بهداشتی و تمیز تلقی می شد. با گذشت زمان جیب‌ها و جزئیات کاربردی به لباس‌ها اضافه شد که برای ابزار و لوازم پزشکی ضروری است. به زودی لباس‌های بلند با لباس‌های سفید کوتاه عوض شد و همراه با کلاه‌های سفید نمادین به لباس نمادین پرستاران تبدیل شد.
در دهه‌های 1980 و 90، رسمیت در روپوش های پرستاری از بین رفت و اسکراب‌ها تبدیل به یونیفورم معمولی برای پرستاران شد. روپوش های پرستاری راحت، آسان و مهمتر از همه بهداشتی اکنون توسط پزشکان، پرستاران و تقریباً تمام کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی و بیمارستان ها استفاده می شود.

هنوز هم تعداد زیادی از پزشکان، پوشیدن روپوش سفید را به هر رنگ دیگری ترجیح می دهند. دلیل آنست که این رنگ ( رنگ سفید) حسی از اعتماد و مهربانی را در بیماران زنده می کند. در حال حاضر بیش از 100 سال است که رنگ سفید رنگ شاخص لباس پزشکان بوده و ایجادگر اولین تصویر ذهنی ما از پزشکان می باشد. به عنوان مثال اگر به یک کودک بگویید پزشکی را نقاشی کند به احتمال 99 درصد کودک لباس پزشک را سفید خواهد کشید. چون سفید رنگ روپوش پزشکی است.

همچنین بیماران انتظار دارند تا در مطب پزشکان، در بیمارستان ها، در کلینیک ها و مراکز درمانی توسط فردی که لباس سفید پوشیده است درمان شوند. لباس سفید تصویری از بهداشت و پاکیزگی را در ذهن آنها ایجاد می کند.

اما با وجود تمامی این تفاسیر گفته شده که  قبل از اواخر قرن نوزدهم، پزشکان لباس سفید نمی پوشیدند، آنها لباس های رسمی و روزانه خودشان را بر تن می کردند و برای جلوگیری از کثیف شدن آن، مواضعی که ممکن بود بیشتر در معرض آلودگی قرار بگیرد را با چیزی می پوشاندند. به عنوان مثال استفاده از سردست برای جلوگیری از آلوده شده سر آستین رایج بود. از اینرو چیزی تحت عنوان روپوش پزشکی یا روپوش پرستاری در آن زمان همه گیر نبود.

حتی شاید برایتان جالب باشد بدانید که پیش از آن یعنی در قرن 18 میلادی پزشکان لباس مشکی می پوشیدند. آنها به دلیل رسمی بودن رنگ مشکی از آن استفاده می کردند. گفتنی است که در آن زمان تعاملات پزشکی مسئله ای جدی و رسمی تلقی می شد.

در واقع رنگ مشکی در آن زمان تنها به پزشکان تعلق نداشت و تمامی مشاغل رسمی از لباس هایی با رنگ تیره استفاده می کردند. به عنوان مثال روحانیون، معلمان، معماران و… نیز لباس هایی با رنگ مشکی می پوشیدند.

حتی شاید برایتان جالب باشد بدانید که تا اواخر قرن نوزدهم، استفاده از خدمات علم پزشکی معمولا آخرین راه حل و اغلب پیش درآمدی برای مرگ بود. چون ملاقات با پزشک به ندرت برای بیمار مفید واقع می شد. همین مساله باعث شده بود که در آن زمان علم پزشکی علمی بی فایده و اغلب فریب کارانه لحاظ شود.

اما در دوران معاصر و تقریبا از شروع قرن بیستم، پزشکی چهره دیگری را به خودش گرفت. پزشکی تبدیل به یک علم بشر دوستانه شد که قرار بود با پاکیزگی و تمیزی سرشته شده باشد و پاکیزگی و تمیزی رنگ روشن دارد. از اینرو بیمارستان‌ها تخت‌های خود را با ملحفه‌های سفید تمیز تجهیز کردند، پرستاران کلاه‌های سفید بر سر گذاشتند، و پزشکان روپوش پزشکی به رنگ سفید پوشیدند تا اعتماد مردم به آن‌ها و مهارت‌شان جلب گردد.

گفتنی است که هیچ کس به طور دقیق نمی داند که اولین روپوش پزشکی از کجا آمد و یا چه کسی طراح آن بود. اما واضح است که لباس سفید، ( روپوش پزشکی و روپوش پرستاری ) با به تصویر کشیدن دکتر و پرستار به عنوان