راهنمای کامل ساخت انیمیشن تبلیغاتی

مرحله بعد، طراحی استوری‌برد است. استوری‌برد به برگه‌های کاغذی گفته می‌شد که روی آن نماهای داستان، به ترتیب تصویر می‌شدند و طراح هر بخش از داستان، بخشی از فیلم‌نامه را می‌گرفت، آن را روی تعدادی برگه کاغذ نقاشی می‌کرد و برای کارگردان ارائه می‌داد. این مرحله توسط والت دیزنی وارد صنعت انیمیشن‌سازی شد و به این برگه‌های کوچک کاغذی “بُرد” گفته می‌شد. بخاطر اینکه این بُردها داستان را روایت می‌کردند به آن “استوری‌برد” گفته شد. فیلم شما در مرحله استوری‌برد نمود بصری پیدا می‌کند. نزدیک بودن یا دور بودن دوربین از سوژه در این مرحله مشخص می‌شود؛ حرکت دوربین و احساساتی که توسط آن منتقل می‌شود نتیجه‌ی جمع‌بندی در این بخش است؛ ریتم فیلم و هر سکانس در این مرحله تعیین می‌گردد. خلاصه اینکه به قول آلفرد هیچکاک “همه فیلم شما در این مرحله و روی کاغذ ساخته می‌شود!”
می‌گویند هیچکاک برای تمامی فیلم‌هایش از طراح استوری‌برد استفاده می‌کرده و اعتقاد راسخ به تصمیم‌گیری بر مبنای استوری‌برد داشته است. چرا که کارآمدی داستان‌گویی خود را می‌توانست با کمترین هزینه بررسی کند. از این رو، این مسئله در انیمیشن -که تولید نماهای آن بسیار هزینه‌بر است- نیز بسیار کارآمد خواهد بود، با این تفاوت که شما به جای استفاده از بازیگران واقعی، باید دوباره روی کاغذ یا به صورت دیجیتال همان موجودات غیرواقعی را به حرکت دربیاورید.
پس استوری‌برد این امکان را به شما می‌دهد تا باری دیگر اثربخشی روایت داستانتان را بسنجید و اگر اشکالی دارد آن را برطرف کنید. مزیت دیگری که استوری‌برد دارد این است که می‌تواند داستان را از ذهن شما بیرون بکشد و به بقیه هم نشان دهد. بالاخره این داستان باید توسط یک تیم ساخته شود و استوری‌برد بهترین ابزار برای توجیه کردن تمامی اعضای تیم است. علاوه بر آن، شما می‌توانید در مرحله اصلاحات داستان، استوری‌برد را به افراد مختلف نشان دهید و داستان خود را به صورت تصویری به آن‌ها ارائه (Pitch) کنید؛ مطمئن باشید بسیاری از مردم، برای داستان‌های مصور بازخورد بهتری نسبت به داستان‌های متنی خواهند داد.
زمانی که از بُردهای داستانمان راضی بودیم، آماده‌ایم که به مرحله بعدی، یعنی انیماتیک برویم.برای سفارش ساخت انیمیشن تبلیغاتی با پارت انیمیشن مراجعه کنید 

انیماتیک، نسخه زمان‌دار و صدادار استوری‌برد است.
اگر استوری‌برد را شبیه یک کمیک‌بوک در نظر بگیریم، انیماتیک شبیه یک فیلم خواهد بود.
بُردهای طراحی شده در مرحله استوری‌برد،‌دورن یک نرم‌افزار مخصوص تدوین چیده می‌شوند و با زمان‌بندی درست و اضافه کردن افکت‌های صوتی و موسیقی(فقط به اندازه‌ای که بتوان نقاط اصلی داستان را متوجه شد) پشت هم قرار می‌گیرند. بعد از اینکه نسخه اولیه انیماتیک آماده شد، تیم تولید آماده دیدن آن خواهند شد.
پس از دیدن انیماتیک ممکن است بخش‌هایی نیاز به اصلاح اساسی یا جزئی داشته باشند که بسته به نوع این اصلاحات ممکن است به مرحله قبل (طراحی مجدد استوری‌برد) یا چندین مرحله قبل‌تر (بازنویسی فیلم‌نامه) برگردند. اما چیزی که مشخص است آن است که این مراحل آنقدر تکرار می‌شوند تا از نظر کارگردان و تهیه‌کننده، داستان به بهترین شکل قابلیت تولید داشته باشد.
انیماتیک نیز مانند استوری‌برد، به ما دیدی جامع می‌دهد از اینکه فیلم ما در نهایت چگونه خواهد بود؛ لذا بسیار مرحله‌ی مهمی قلمداد می‌گردد.

قبل از اینکه وارد مرحله انیمیت شویم، یک مرحله مهم دیگر نیاز داریم تا مطمئن باشیم که داستانمان درست تعریف شده است و آن مرحله، «پری‌ویز» است.
پری‌ویز (Previs) یا پیش‌تجسم (Pre-Visualisation) به مرحله‌ای گفته می‌شود که شکل دیگری از انیماتیک است ولی در آن برای روایت داستان، از مدل‌های سه‌بعدی استفاده می‌گردد. به نوعی پری‌ویز، نسخه خیلی خیلی اولیه‌ی انیمیت ما خواهد بود، با این تفاوت که تمرکز ما به جای جزئیات فنی، بر روایت داستان و جذاب بودن آن معطوف می‌گردد. نما در نرم‌افزار سه‌بعدی ساخته می‌شود، اجزا درون آن چیده می‌شوند، زاویه و حرکت دوربین اصلاح می‌گردد و حرکات خیلی خیلی ابتدایی برای کاراکترها یا اجزای صحنه ایجاد می‌شود تا بتوانیم بفهمیم چه اتفاقی در حال رخ دادن است. تأکید می‌کنیم این انیمیت در حدی خواهد بود که فقط اتفاقی که در حال رخ دادن است را بیان کند و نه بیشتر!
این مرحله همزمان یا کمی بعد از مرحله طراحی شخصیت انجام می‌شود و با اضافه شدن طراحی اجزای مختلف هر نما، رفته رفته آن نما تکمیل می‌گردد. به عنوان مثال، به جای برخی اشیاء و شخصیت‌هایی که هنوز طراحی نشده‌اند، اشکال ساده‌تری مانند مکعب یا استوانه قرار داده می‌شود و پس از آماده شدن طراحی یا مدلسازی، فایل پری‌ویز با جایگزین کردن آن وسایل، کامل و کامل‌تر می‌شود.
صحنه‌ای را در نظر بگیرید که شخصیت اول ما درون یک پارک در حال بستنی خوردن است. در حال حاضر فقط مدل سه‌بعدی شخصیت اول ما حاضر است. در مرحله پری‌ویز تمرکز بر جای دوربین و حسی که می‌خواهیم منتقل کنیم خواهد بود و می‌توان تا طراحی شدن اجزای پارک (مثل درخت و فواره و…) و همینطور بستنی، از اشکال ساده‌تری مثل استوانه و مخروط استفاده کنیم.
پس از آن، مانند مرحله انیماتیک، تمامی نماها را در نرم‌افزار تدوین پشت هم می‌چینیم و نسخه پری‌ویز انیمیشن‌مان را دراختیار داریم. با این تفاوت که این نماها با مدل‌های 3بعدی و حرکات درست دوربین چیده شده‌اند. بخاطر آنکه ساخت انیمیشن کاری زمان‌بر است، این مرحله را می‌توان آخرین مرحله برای اعمال تغییرات اساسی در داستان قلمداد کرد؛ چرا که هر تغییری در مرحله تولید باعث هدر رفت حجم عظیمی از منابع مالی و زمان شما خواهد شد.
چنانچه در این مرحله به مشکلاتی در داستان بر خوردیم،‌به گام‌های عقب‌تر برمی‌گردیم تا مشکل را اصلاح کنیم، چرا که “همیشه داستان برای ما مهم است”.